Η φωτιά της αγάπης
Θέλω να πω κάτι για την αγάπη. Υπάρχει μια παροιμία που λέει: Η αγάπη είναι μια ουράνια δύναμη. Για την ακρίβεια η παροιμία είναι: «Η φωτιά είναι μια ουράνια δύναμη, όταν κάποιος τη φυλάει, τη φυλάει προσεκτικά.» Όταν απελευθερώνεται, πυροδοτεί μια θανάσιμη πυρκαγιά. Η φωτιά της αγάπης με την οποία θα ξεκινήσουμε μια συντροφική σχέση, αν απελευθερωθεί μονομιάς, γίνεται μια θανάσιμη πυρκαγιά. Εμείς το αποκαλούμε τότε χωρισμό ή κάτι τέτοιο.
Παράξενο, ποια δύναμη ενεργεί από πίσω, όταν η αρχική αγάπη μεταστρέφεται; Είναι ωστόσο η ίδια αρχική αγάπη. Μόνο που είναι η άλλη της πλευρά. Το μίσος είναι απογοητευμένη αγάπη. Προέρχεται από την ίδια πηγή.
Η κοντινή αγάπη για τη μητέρα
Υπάρχει μια κοντινή αγάπη, μια πολύ κοντινή αγάπη. Η πιο κοντινή αγάπη, που έχουμε βιώσει, ήταν η αγάπη της μητέρας. Ήταν για μας η πιο κοντινή αγάπη. Όταν η αγάπη απογοητεύεται, τότε τι συμβαίνει; Απογοητεύεται, γιατί περιμένουμε περισσότερα από ό,τι είναι δυνατό. Εδώ με καταλαμβάνει μια βαθιά συμπόνια για τις μητέρες, που τις έβαλαν στον ουρανό δίπλα στο Θεό, αλλά αλίμονο αν δεν είναι σαν τον Θεό. Καημένες μητέρες! Αυτή η απογοητευμένη αγάπη μεταστρέφεται σε απόρριψη και ακόμη και σε ευχές θανάτου. Το ότι τα παιδιά επιθυμούν η μητέρα να πεθάνει, είναι απογοητευμένη αγάπη. Όταν όμως τα παιδιά πουν στη μητέρα: έχω τα πάντα, έχω πάρει πλουσιοπάροχα δώρα. Πράγμα που ισχύει, που είναι η αλήθεια, αλλιώς δεν θα καθόσασταν εδώ. Ο καθένας, που κάθεται εδώ, έχει πάρει όλα όσα χρειάζεται για να ζήσει. Όλα. Αν δεχτούμε, ότι έχουμε πάρει, όλα όσα έχουμε χρειαστεί, μπορούμενα πούμε στη μητέρα «Φτάνει, είναι αρκετά. Οτιδήποτε άλλο μπορώ να βρω και να το αναζητήσω αλλού.» Τότε η αγάπη μπορεί να πάει παραπέρα, μια αγάπη ανθρώπινη, όχι υπερβολική. Και η μητέρα είναι ελεύθερη.
Η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων
Η επόμενη μεγάλη αγάπη – η δοκιμασία για την αγάπη – είναι η συντροφική σχέση. Η συντροφική σχέση συχνά ξεκινά με τεράστιες προσδοκίες. Ο σύντροφος ανυψώνεται στον ουρανό. Αμοιβαία ανυψώνεται στον ουρανό. Αυτό είναι, αυτό που λέμε έρωτας. Ο έρωτας δεν είναι στη γη, αλλά στον ουρανό. Μπορείτε να το συναισθανθείτε αυτό από προσωπική εμπειρία; Δεν παίρνει πολύ καιρό και τότε και οι δύο πέφτουν πίσω στη γη. Πώς; Απογοητευμένοι. Ο άλλος είναι διαφορετικός από ό,τι περιμέναμε. Στη συνέχεια όμως υπάρχει ίσως ο επόμενος σύντροφος, και ο έρωτας αρχίζει ξανά από την αρχή. Κάποια φορά πρέπει να πετύχει. Ναι! Αυτά είναι τα όνειρα του έρωτα – οι ψευδαισθήσεις του έρωτα. Η Αγάπη η ίδια παραμένει στη γη, παραμένει κάτω. Τότε κοιτάζουμε το σύντροφο, όπως αυτός ή αυτή είναι, χωρίς την επιθυμία αυτός ή αυτή να πρέπει να είναι με οποιονδήποτε τρόπο διαφορετικοί απ’ ό,τι είναι. Η αγάπη είναι η συναίνεση προς τον άλλο, όπως αυτός είναι, η συναίνεση στον πλούτο του και στα όριά του. Και τότε ξεκινάει η ευτυχία.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι υπάρχουν ιδανικοί σύντροφοι. Αν θα είχα έναν τέτοιο, τότε τι; Τότε εγώ ο ίδιος δεν θα χρειαζόταν πλέον να κάνω τίποτα. Ο άλλος κάνει τα πάντα. Με τον ιδανικό σύντροφο λοιπόν γίνομαι παιδί. Γίνομαι πάλι παιδί. Αλλά ευτυχώς ο ιδανικός σύντροφος δεν έρχεται, και πρέπει να αρκεστούμε σε έναν συνηθισμένο σύντροφο. Αλλά τα όνειρα του ιδανικού συντρόφου μερικές φορές συνεχίζουν να μας ακολουθούν. Η αγάπη λοιπόν είναι στη γη και συναινεί με τον άλλο, όπως αυτός είναι. Αυτή είναι η αρχή της συντροφικής σχέσης. Είναι εντελώς συνηθισμένη. Αλλά όσο βαθύτερη είναι, τόσο περισσότερο είναι στη γη, τόσο βαθύτερη είναι η δύναμή της.
Η έδρα της αγάπης
Ήθελα να πω σήμερα κάτι για τη ζωή, αλλά η ζωή και η αγάπη πάνε μαζί. Αν μπείτε μέσα σας – στο σώμα – και αφουγκραστείτε: Που βιώνουμε τη μεγαλύτερη δύναμη της ζωής, την πραγματική δύναμη της ζωής; Ξεκινήστε από την κορυφή και πηγαίνετε σιγά-σιγά πιο χαμηλά, όλο και πιο χαμηλά. Πού εδράζει η δύναμη της ζωής; Που εδράζει η δημιουργική δύναμη της ζωής; Που κατοικεί στο σώμα μας ο Θεός; Εντελώς χαμηλά, κάτω από την κοιλιά συγκεντρώνεται η δύναμη της ζωής, η βαθιά δύναμη της ζωής. Από εκεί ανεβαίνει και επιστρέφει πίσω, πέρα – δώθε. Συγκεντρώνει τη δύναμή της σε αυτό το βάθος, εντελώς χαμηλά. Έτσι είναι η αγάπη. Είναι στο κάτω μέρος, εκεί συγκεντρώνεται. Συγκεντρώνεται στα γεννητικά μας όργανα, στην περιφέρεια των γεννητικών μας οργάνων. Εδώ είναι η δύναμή της. Από εκεί ανεβαίνει ψηλά στο φως. Μόνο όταν αγαπάμε από αυτό το βάθος έναν σύντροφο, είμαστε σε αυτή την αγάπη μαζί του βαθύτατα ένα, μόνο εκεί, σε αυτό το βάθος, στην υπηρεσία της ζωής. Τώρα κοιτάζουμε το σύντροφό μας με αυτή την αγάπη. Από το κάτω μέρος, με όλη της την ακαταμάχητη δημιουργική δύναμη, και παίρνουμε την αγάπη του συντρόφου μας από το βάθος του. Έτσι, όπως μια ρίζα σκάβει βαθιά στη γη και στη συνέχεια διαπερνά τη γη και μεγαλώνει, η αγάπη αυτή ανθίζει και καρποφορεί. Αλλά μόνο από κάτω (Ένα κομμένο λουλούδι μαραίνεται). Μόνο τότε η αγάπη γίνεται δύναμη της ζωής. Χωρίς άλλες προσδοκίες, άλλες ψευδαισθήσεις, απλά πηγαίνει μαζί με μία κίνηση, που συνεχίζεται και φέρνει ζωή, που οδηγεί παραπέρα.
Λάθος δρόμοι της ζωής και λάθος δρόμοι της αγάπης
Θέλω να πω κάτι για τους λάθος δρόμους της αγάπης και τους λάθος δρόμους της ζωής. Ο λάθος δρόμος της ζωής φεύγει μακριά από τη γη. Αυτός είναι ένας λάθος δρόμος ζωής. Ρίξτε μια ματιά σε ανθρώπους που θέλουν να πάνε ψηλά, ανθρώπους που θέλουν να πάνε στον ουρανό, θέλουν να φωτιστούν, που κατορθώνουν το τελευταίο και θέλουν πνευματική ολοκλήρωση. Πού είναι; Είναι στη γη; Είναι στη ζωή; Είναι συνδεδεμένοι με τη ζωή ή κινούνται μακριά από τη ζωή; Πού είναι το πνευματικό εγκατεστημένο μέσα μας; κάτω χαμηλά στα γεννητικά μας όργανα. Εκεί είναι εγκατεστημένο. Χωρίς τα γεννητικά μας όργανα χάνουμε τη σύνδεση με κάθε δημιουργική δύναμη. Η βαθύτερη πνευματική σύνδεση που υπάρχει, η σπουδαιότερη αποκάλυψη του Θεού που υπάρχει, είναι η άμεση σύνδεση με τις κινήσεις της ζωής στο σώμα μας σε κάθε στιγμή. Η σύνδεση αυτή απαιτεί από εμάς την πιο βαθιά συγκέντρωση.Όχι προς τα πάνω, η συγκέντρωση κατεβαίνει προς τα κάτω στις κινήσεις της ζωής, που διατηρούν τη ζωή και την πηγαίνουν παραπέρα. Στη συντροφική σχέση για παράδειγμα, όπου συνδέονται δύο άνθρωποι. Φαντάζομαι: πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι πνευματικός, χωρίς έναν άλλο άνθρωπο; Πού είναι αυτός τότε; Είναι στη Γη; Πόση δύναμη έχει; Τι ξέρει για τη ζωή και την αγάπη; Οτιδήποτε άλλο σε σχέση με αυτό είναι φτηνό, πολύ φτηνό. Τη συγκέντρωση στο βάθος της ζωής μέσα μας, και τις κινήσεις της, που έχουν απίστευτο πλούτο σε μια αλληλεπίδραση των δημιουργικών δυνάμεων, τη βιώνουμε στο βάθος μας. Τη βιώνουμε στο σώμα μας, στα βάθη του σώματός μας. Από εκεί έρχεται αυτή η κίνηση ζωής, συνδεδεμένη με κάθε άλλη ζωή, επειδή είναι η ίδια δύναμη που δρα σε όλη τη ζωή. Το περπάτημα με αυτή την κίνηση της ζωής, η οποία εμπεριέχει όλες τις άλλες μορφές ζωής, αυτό είναι αγάπη. Αυτή είναι η πραγματική αγάπη, γεμάτη δύναμη, με πληρότητα και ευτυχισμένη.
Που εδράζει λοιπόν η ευτυχία; Εδώ εδράζει, εντελώς βαθιά.
B.Hellinger
Επιμέλεια: Όλγα Μπασιούδη