/*

Πώς να είστε υποστηρικτικός για το παιδί σας, που δίνει εξετάσεις..

Η περίοδος των εξετάσεων ( γραπτών δοκιμασιών ) όπως πολύ σωστά λέγονται, σε ένα σπίτι με εφήβους ,το κάνει να μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε κι ακόμη κανείς δεν μας προετοίμασε για αυτό. Όλοι νοιώθουν ότι απαιτούνται πάρα πολλά από αυτούς και αυτό βγάζει στην επιφάνεια τα προβλήματα που υπάρχουν και σε πιο ήρεμες περιόδους καταφέρνουμε καλά να κρύψουμε.

Πριν απελπιστείτε, δείτε το όπως μας περιγράφουν οι πολιτικοί μας την κρίση. Σαν μια ευκαιρία, να δούμε το πρόβλημα και να ανακαλύψουμε τον καλύτερο εαυτό μας, για να το λύσουμε. Τι χρειάζεται, λοιπόν, να κάνετε ως γονιός, που πραγματικά θα βοηθήσει το παιδί σας και συγχρόνως όλη την οικογένεια..

Αυτό που στην γλώσσα των θεραπευτών λέμε ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ ΠΕΔΙΟ. Τι σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος να βαδίσεις πλάι σε κάποιον, όποιο κι αν είναι το ταξίδι του, χωρίς να τον κρίνεις, χωρίς να τον κάνεις να νιώθει ανεπαρκής, χωρίς να προσπαθείς να τον «διορθώσεις», χωρίς να προσπαθείς να επηρεάσεις το αποτέλεσμα. Όταν «κρατάς το πεδίο» για κάποιον ανοίγεις την καρδιά σου, προσφέρεις άνευ όρων υποστήριξη, απαλλαγμένος από κρίσεις και διάθεση ελέγχου.

Στον δικό μου ρόλο ως θεραπεύτρια, σύμβουλο, μητέρα, σύζυγο, φίλη και τα λοιπά, κάνω ότι μπορώ για να κρατάω το πεδίο για τους άλλους με τον  τρόπο που σας είπα πριν. Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί έχω την πολύ ανθρώπινη τάση να θέλω να διορθώσω τους άλλους, να τους συμβουλεύσω, ή να τους κρίνω γιατί δεν προχωρούν ταχύτερα στο δρόμο τους. Ωστόσο προσπαθώ, γιατί ξέρω ότι είναι σημαντικό. Συγχρόνως, υπάρχουν άνθρωποι στη δική μου ζωή τους οποίους εμπιστεύομαι για να κρατούν το πεδίο  για μένα.

Για να στηρίξουμε πραγματικά τον άλλον καθώς αναπτύσσεται, αλλάζει, δίνει εξετάσεις, δοκιμάζεται και τα λοιπά, δεν θα πρέπει να του στερούμε τη δύναμή του (προσπαθώντας, για παράδειγμα, να διορθώσουμε τα προβλήματά του), να τον ντροπιάζουμε (υπονοώντας για παράδειγμα ότι θα έπρεπε να ξέρει περισσότερα από όσα ξέρει), ούτε να τον κατακλύζουμε με πληροφορίες (δίνοντάς του, για παράδειγμα, περισσότερες πληροφορίες από όσες είναι έτοιμος να λάβει). Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να παραμερίσουμε, προκειμένου εκείνος να μπορέσει να κάνει τις δικές του προσωπικές επιλογές, να του προσφέρουμε άνευ όρων αγάπη και στήριξη, να του παρέχουμε ήπια καθοδήγηση αν τη χρειάζεται και να τον κάνουμε να νιώθει ασφαλής όταν κάνει λάθη.

Ενώ εσείς φροντίζετε για τα παιδιά σας, σιγουρευτείτε ότι κάποιος φροντίζει εσάς. Είναι φύσει αδύνατον να κρατάς γερά και για καιρό το πεδίο για κάποιον, χωρίς να υπάρχουν κάποιοι άλλοι που  κάνουν το ίδιο για σένα. Ακόμη και οι ισχυρότεροι άνθρωποι χρειάζονται κάποιον, δίπλα στον οποίο να μπορούν να αδύναμοι, χωρίς να τους κρίνουν.

Ας δούμε, λοιπόν, πρακτικά τι χρειάζεται να κάνουμε:

  1. Δημιουργείστε έναν ασφαλή χώρο (υλικό και μη υλικό). Όπου αυτό είναι δυνατόν  εξασφαλίστε έναν χώρο ήσυχο, ζεστό, τακτικό. Είναι πολύ πιο δύσκολο να συγκεντρωθείς, όταν κρυώνεις, πεινάς, γύρω σου υπάρχει χάος. Επίσης μάθετε στο παιδί, πώς να δημιουργεί έναν ασφαλή χώρο μέσα του, όταν οι εξωτερικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Αυτό είναι ιδιαίτερα βοηθητικό την ώρα των εξετάσεων
  2. Φροντίστε το σώμα και το συναίσθημα. Τώρα είναι η ώρα για πιο σωστές διατροφικές συνήθειες. Επιλέξτε τροφές που δίνουν ενέργεια και όχι τέτοιες που απαιτούν ενέργεια. Σκεφτείτε αν εσείς μπορείτε να διαβάσετε μετά από ένα βαρύ γεύμα. Επιλέξτε σωστά συμπληρώματα διατροφής. Όχι τέτοια που να πιέζουν τον οργανισμό. Προσοχή σε ουσίες τύπου Ginseng που επιδρούν και στο συναίσθημα. Βοηθείστε με ανθοιάματα Φροντίστε να τους δείξετε πώς να χαλαρώνουν και να ξεκουράζονται γρήγορα και ουσιαστικά. Ο καθοδηγούμενος οραματισμός είναι πολύ χρήσιμος, για αυτό. Βοηθάει να αποφορτίζονται από την ένταση του διαβάσματος και επαναφορτίζει μπαταρίες.
  3. Δείξτε εμπιστοσύνη. Να είστε με το παιδί σας, όπως ο γεωργός που περιμένει από στο στάρι να φυτρώσει. Να έχετε αυτήν την σιγουριά στο βλέμμα, ότι η φύση θα κάνει την δουλειά της.
  4. Ενδυναμώστε (Προσφέρετε προτάσεις και όχι λύσεις). Αυτή είναι μια ισορροπία πολύ ευαίσθητη όταν κρατάμε το πεδίο για τον άλλον. Η αναγνώριση των περιοχών όπου το άτομο αισθάνεται ευάλωτο και αδύναμο και η προσφορά της σωστής βοήθειας μέχρι εκεί που το χρειάζεται απαιτεί εξάσκηση και ταπεινότητα.
  5. Επίτρεψέ του να πάρει διαφορετικές αποφάσεις και να έχει διαφορετικά βιώματα από σένα. Το να κρατάς το πεδίο έχει να κάνει με το σεβασμό που έχεις για τη διαφορετικότητα του άλλου και την αναγνώριση ότι αυτές οι διαφορές ενδέχεται να τον οδηγήσουν να κάνει επιλογές που εμείς δεν θα κάναμε. Ας πούμε, να διαβάζει την νύχτα, ή μαζί με φίλους.
  6. Σταματήστε το πρώτο πληθυντικό. »Δίνουμε εξετάσεις, διαβάζουμε μαθηματικά». ‘Οταν είστε ταυτισμένοι με την κατάσταση που περνάει το παιδί, γίνεστε και οι ίδιοι παιδιά. Κανένας δεν βρίσκεται στην θέση του γονιού, και αυτό δεν βοηθάει κανέναν. Σταθείτε στην θέση σας.
  7. Αδιαφορήστε για το αποτέλεσμα. Μην περιμένετε να ζήσετε μετά τις εξετάσεις. Χαρείτε αυτόν τον χρόνο με το παιδί σας. Είναι μια εκπληκτική ευκαιρία να ζήσετε καταστάσεις μαζί. Οι εξετάσεις είναι η «Ιθάκη» . Χαρείτε το ταξίδι. Αυτός είναι ο σκοπός.
  8. Θυμηθείτε ότι δεν πρόκειται για εσάς. (δεν είναι οι δικές σας εξετάσεις, δεν βαθμολογείστε ως γονείς αν περάσουν τις εξετάσεις τα παιδιά.)
  9. Βάλτε στο πλάνο την αποτυχία ως μέρος του ταξιδιού και όχι ως κατάληξη. Η «αποτυχία» είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο μαθαίνουμε. Δοκιμάζουμε πέφτουμε, ξανασηκωνόμαστε, ξαναπέφτουμε, ξανασηκωνόμαστε. Αν δεν το ξανακάναμε, κανείς μας δεν θα περπατούσε.
  10. Αποφύγετε εκφράσεις συμβουλευτικές τύπου «μην φοβάσαι» ή «πρόσεχε». Αν μπορούσε να το κάνει ,θα το έκανε. Τι εννοείτε? Αντί για αυτό, βρείτε τι χρειάζεται. Πλησιάστε με κενή την βαλίτσα των συμβουλών. Όταν συμβουλεύεις, λες αυτό που ΕΣΥ χρειάζεσαι να πεις. Τι ΕΓΩ πιστεύω ότι εσύ χρειάζεσαι.
  11. Επικοινωνήστε ανοιχτοί , χωρίς παγιωμένη θέση, και απαντήστε σε αυτό που εννοεί το παιδί ,όχι απαραίτητα σε αυτό που λέει. Ακούστε με την ψυχή σας , αλλά παραμείνετε εστιασμένοι. Όταν συζητάτε ένα θέμα, συνήθως το παιδί τείνει να είναι χειριστικό. Το ενδιαφέρει π.χ. να βγεί το βράδυ. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακό. Είναι αυτό που το ενδιαφέρει. Πείτε , «αυτό θα το συζητήσουμε αργότερα» και κάντε το. Ξαναφέρετε την συζήτηση ,στο θέμα που πραγματικά υπάρχει. Βρείτε  μαζί τι βοηθάει το παιδί σας. Ανταποκριθείτε σε αυτό που ζητάει. Μην αντιδράτε.
  12. Χρησιμοποιήστε την δημιουργική φαντασία των παιδιών. Μάθετέ τους , μέσα από κατευθυνόμενο οραματισμό , να χαλαρώνουν, να αυτοσυγκεντρώνονται, να σχεδιάζουν, να ονειρεύονται ενεργητικά. Εάν δεν γνωρίζετε πως, ζητήστε την βοήθεια ειδικών.

Το να είσαι γονιός με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι κάτι που μαθαίνετε από την μια μέρα στην άλλη , ούτε μέσα από συμβουλές, σαν αυτές που πιο πάνω σας πρότεινα. Είναι ταξίδι ζωής και ο καθένας θα βρει τον δικό του βηματισμό για να το κάνει. Το ίδιο κάνω και εγώ και μέρος αυτής της εμπειρίας είναι και το μοίρασμα μαζί σας.

Γι αυτό θα εκτιμούσα πολύ , όποια διαφορετική εμπειρία έχετε και θα βοηθούσε να την μοιραστείτε μαζί μου. Το παραπάνω κείμενο είναι ο σκελετός μιας ομιλίας, στην οποία ,το κάθε θέμα αναπτύσσεται  περισσότερο. Αφορμή γι αυτό υπήρξε ένα άρθρο της Heather Plett από το οποίο είναι δανεισμένα κάποια κομμάτια . Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε στο FB στην σελίδα του Healing Trauma. Στην μετάφραση βοήθησε (και την ευχαριστούμε πολύ) η Έφη Φρυδά.

Χρυσα Κωνσταντιανού, Ανθοϊάματα δια χειρός φαρμακοποιού..  https://www.facebook.com/anthoiamata.konstantianou/?fref=ts

X